Lehenik, agur bero bat bidali nahi diegu amerikar guztiei.
Espero dugu zu ez izatea aurreko presidentea bezalakoa, Sahara Marokoren zati bat dela esaten zuen hori bezalakoa, hori egia ez delako.
Gu errefuxiatu kanpamentuetako neska-mutilak gara, eta bertan 45 urte daramatzagu. Pobreak gara gure Lurraldea ez dugulako eta Donald Trumpek gure ametsa hautsi zuelako, baina orain esperantza dugu zuregan, erbesteaz nekatuta gaude eta.
Gu neska-mutilak garenez gure hondartza politetan egon eta igeri egin nahi dugu, eta gure arrain gozoak jan, eta gure airea arnastu nahi dugu. Gure Lurraldean nahi dugu bizi eta bakean nahi dugu bizi, eta munduan gerra gehiagorik ez dugu nahi, are gutxiago hemen.
Nahi dugu zuk jakitea zurekin kontatzen dugula, eta gure Lurraldera itzultzeko gogoari ez diogula sekula etsiko, gure odola delako.
Gu ongi gaude, baina gure aita eta anaia askok gerrara joan behar izan du, Marokok Mendebaldeko Saharan gure jendea jotzen, gartzelaratzen eta hiltzen duelako.
Zuk erokeria hau geldierazten ahal duzu, urteak daramatzagu bakeari eusten eta erreferendumaren zain.
Eskutitz hau idazten dizugu zure lagntza eskatzeko, gure Lurraldera itzultzen laguntzeko mesedez, gure kaleetan barna paseatu nahi dugulako, zeruko izarrak ikusi eta gure Lurraldean zahartu ahal izateko. Ez dugu nahi gure aiton-amonei gertatutakoa gure gertatzerik nahi, gure Lurraldean lurperatuak izan gabe hil baitziren.
Ez dakigu eskutitz hau emanen dizuten eta irakurriko duzun ala ez, baina zure eskuetara heltzen bada, zure erantzunaren zain gaituzu, gerraren amaiera ekar lezakeelako, eta inor gehiagorik ez da hilen, errefuxiatu izateari utzi eta aske izanen gara, independentziaren alde egin eta gure Lurraldera itzulita. Eta kanpamentuetara bisitan etortzera gonbidatu nahi zaitugu, gure aiton-amonekin elkartu eta ohiko hiru teak hartzeko, eta askatasunez bere Lurraldera itzuli nahi duen Herri bat garela ikusteko.
Gure Herriaren izenean, besarkada bat behean sinatzen dugun neska-mutilen partetik.
Posts
