Fiesta eleberri ospetsuaren zati bat, Koro Navarroren itzulpena
Bero kiskalgarria
egiten zuen plazan gure maletak eta kainabera-kutxak hartuta bazkalondoan atera
ginenean Auritzera joateko.
Jendea zegoen
autobusaren teilatuaren gainean, eta beste batzuk eskailera batetik igotzen ari
ziren. Igo zen Bill eta Robert Billen ondoan eseri zen leku bat gordetzeko
niretzat, eta ni hotelera itzuli nintzen pare bat ardo-botila hartzera bidaian
eramateko. Leporaino zegoen autobusa bueltatu nintzenean. Gizonak eta emakumeak
goiko maleten eta kutxen gainean eserita zeuden, eta emakume guztiek haizemaile
bati eragiten zioten eguzkitan. Beroa ikaragarria zen inondik ere. Robert
jaitsi zen eta ni hark gordetako tokian kokatu nintzen, autobusaren gaina
zeharkatzen zuen egurrezko eserlekuan.
Robert Cohn
arkupeetako itzalpean geratu zen zu noiz abiatuko. Euskaldun bat zegoen
autobusaren teilatuan zeharka jarria, gure eserlekuaren parean, gure hanken
kontra bermatuta, eta ardo-zahagi handi bat zeukan altzoan. Ardo-zahagia
eskaini zigun Billi eta bioi, eta edateko jaso nuen unean gizonak motor baten
bozina imitatu zuen, hain ederki eta hain bat-batean, non ardo pixka bat isuri
baitzitzaidan, eta jende guztiak barre egin zuen. Gizonak barkamena eskatu
zidan eta beste trago bat edanarazi zidan. Geroxeago ostera ere egin zuen
bozina-hotsa, eta bigarrenez engainatu ninduen. Oso ondo egiten zuen.
Euskaldunei gustatzen zitzaien.
Billi espainieraz
hitz egin zion aldameneko gizonak eta Billik ez zion ulertzen, eta, hala,
ardo-botiletako bat eskaini zion. Gizonak ezetz egin zuen eskuarekin. Bero
handiegia egiten omen zuen eta gehiegi edan omen zuen bazkarian.
Billek botila
bigarrenez eskaini zionean zurrut handi bat jo zion, eta autobusaren alderdi
hartan guztian ibili zen gero hara-hona gure botila.
Hezibide handiz
hartu zuten denek trago bat, eta gero kortxoa jarrarazi eta alde batera
utzarazi ziguten. Denek nahi zuten guk beren zahatoetatik edatea. Mendialdera
zihoazen baserritarrak ziren.
Azkenean, beste
pare bat bozina-hots faltsuren ondoren. Abiatu zen autobusa, eta Robert Cohnek
adio egin zigun, eta euskaldun guztiek adio egin zioten.
Errepidean sartu
bezain pronto, hiritik kanpo, freskatu zuen. Atsegina zen goian joatea,
zuhaitzen azpi-azpian. Autobusa nahiko bizkor zihoan eta haize ederra sortzen
zuen, eta errepidetik barna gindoazela, hautsak zuhaitzak jotzen zituela eta
muinoan behera, hiriaren ikuspegi eder bat izan genuen, atzean, zuhaitzen
artean, ibaiaren gaineko malkarretik altxatzen zela.
Nire belaunen
kontra zegoen euskaldunak ikuspegia seinalatu zuen ardo-botilaren lepoarekin,
eta begi-keinu bat egin zigun. Baietz egin zuen buruarekin.
-Polita, ezta?
-Primerako jendea
dituk euskaldun hauek -esan zuen Billek (...)
(155. or.)
Posts
