2014-05-21

Odola gorria ez delarik

Dublin, Pearse karrikako Widow Scallan’s ostatua, gaueko hamaikak laurden gutxi. Inguruan, Irlandako Poliziaren Adar Bereziaren auto kamuflatu bat, Special Branch gorrotagarriaren markarik gabeko auto bat, aparkaturik. Autotik inor ez zen jaitsi, baina beste batzuk gerturatu ziren, Ulster Volunteer Force talde unionistaren kideak; horietako batek eskuko boltsa bat darama, barruan lehergailu bat duena.
Pearse karrikan, zaintza lanetan, Martin Doco Doherty irlandarra, 36 urteko dublindarra. “No witness” idatzi zuen gerora polizia batek txostenean, “lekukorik ez” alegia, baina geraterak nola joan ziren jakinik, erraza da asmatzea Martin Doherty-k, susmo txarra hartuta, aurre egin ziela eta talde unionistako kideek tiro eman ziotela bihotzean, baita lurrean zetzalarik ere. Gero, beste bala andana bat bota zuten ostatuaren atearen kontra, eta atearen beste aldean zegoen beste irlandar batek, Paddy Burke-k, tiro bat jaso eta zaurituta gelditu zen. Nolanahi, erasotzaileek ezin izan zuten ekintza burutu, ezin izan zuten lehergailua nahi zuten lekuan, eta ihesari eman behar izan zioten.
Irlandako Poliziak, Garda delakoak, ez zuen atxiloketarik egin. Bertaratu zenerako, hiltzaileak aspaldi joanak ziren. Polizien aldetik, zirtoak, sarkasmoak eta irri txikiak.
Handik gutxira, Irlandako poliziaburu Brian O’Higgins-ek hauxe adierazi zuen: “Atentatu hori aurreikusi bezala atera izan balitz, sarraskia izanen zen, une horretan ostatua jendez gainezka zegoen-eta”
Martin Doherty zenaren gorpua Dublin-go Glasnevin hilerrian datza. Gaur errepublikazale anitz eta anitz bilduta egonen dira han, gaur betetzen baitira hogei urte Martin Doco Doherty hil zutela.

Ipar Irlandako Polizak, PSNI delakoak, lan handia hartu zuen hil honen hasieran Gerry Adams buruzagi errepublikarra galdekatzen eta atxilotzen, Europako Hauteskundeen zurrunbilo mediatikoan Sinn Fein-eko burua kakaztu nahian, duela berrogei urte gertatutako beste hilketa baten inguruan... Antza, Martin Doco Doherty-ren odola ez omen zen gorria.
Martin Doco Doherty   

2014-05-17

Zerekin egiten dute amets ordulariek?

Hatsaren Eguna Berriozarren, urterik urte egiten den emanaldi poetikoa, indartzen ari da. Hatsa-ren V. Eguna egin berri dugu iragan ortzegunean, Berriozarko Kulturgunean. Aurten, Auxtin Zamorak atondutako ikusentzunezkoa  izan dugu berrikuntza nagusia, eta hasierako  urduritasun-uneak aginditurik, oso saio ederra eta  biribila suertatu zen. Urtero parte hartzen dugunontzat beti berdin baina beti ezberdin suertatzen den biltzar poetiko ttipi hau ari da, ari denez, finkatzen. Urtero, gainera, The Happy Few talde hori baten bat gehiago lotzen zaio; biziki eskertzekoa da Gipuzkoatik eta Lapurditik hurbildu ziren olerkarien prestutasun eta sostengua.

Hona hemen emanaldi horretako lagin ttipi bat, Zerekin egiten dute amets ordulariek? 

Ibilitako arrastoari bide bera darraiolarik.
Segundoari segundo, minutuari minutu
Iragana errepikatzera kondenatua izaki
ildotik zipitzik ere aldendu gaberik.
Ordubete bukatu orduko
orduari ekiteko orduan.
Zerekin egiten dute amets, orduan, ordulariek?




Zutik: Josetxo Azkona, Berriozarko auzapez Xabi Lasa, Josemari Sestorain, Carmen Valois, Maite Ramos, Auxtin Zamora, Mikel Ortigosa, Panpi Mailharin, Jose Mari Zendoia
Belauniko: Pello Uharte Orotz, Josu Jimenez Maia, Juankar Lopez-Mugartza eta Mikel Taberna Irazoki