Te-katiluak ez dira
xaboiaz garbitu behar, urez baizik. Te-katilu honen arrakala finetan
istorioak jasota gelditu dira, katilu honen iguran entzundakoak, eta
xaboak deseginen lituzke; urak ez, ordea. Urak katilua garbitu egiten
du, baina bere baitan bildutako istorioak ez ditu ezabatzen.
Horregatik maiteago ditut katilu zaharrak berriak baino,
portzelanazko arrakala txikietan istorioak gordetzen dituztelarik.
Haatik, katilu
berriek ere badute bere xarma, diztira, bere baitan istorioriorik ez
duten arren, oraindik. Istorio berriak biltzeko prest daude.
Ausarkeria ote da
te-kikararen inguruko haiku bat asmatzea? Ez da asmatu beharrik,
begien aurrean daukat-eta:
Bedats haizea
apiril-goiz honetan,
kikara bero.
Posts
No comments:
Post a Comment