Siria gaur

 

Tximeleta txuri bat, bat eta bakarra
kiratsaren eta haize pozoituaren
lainoen gainetik hegaka.

Ilgoraren argitan sortutako
musuaren ezpainak
erre ziren
eta haiekin batera
ilbetea ikusteko itxaropena;
iheska doan jendea
ikatz bihurturiko eskuez eta hildakoez negarka;
tximeleta bat bakarrik onik eta osorik
etengabeko doilorkeriaren
eta aire hilgarriaren gainetik hegaka.

Ostiraleko bozkarioa,
masaileko biloa,
hamabost urtekoen pubisa,
isilpeko laztanak,
poetek kantatzen zuten guztia
orain txingar gorria da, begirik gabeko begi-zuloa,
ile harrotuen urakana,
hatz moztuko eraztuna,
korroan dantzatzen ziren neskatoen zapata puskatuen antzera,
usain txarreko kearen eta hautsaren azpiko hondamendia,
eguzki hilgarria eta sekula gehiagorik ez itzal freskagarririk,
ez gaur izartsurik,
ez egunsetiak bustiriko larrerik:
bakarrik onik eta ongi dagoen tximeleta horren hegoak,
bakarrik salbazio hori hainbeste hezur odoletan,
bakarrik hegaldi hori eta ez
lurraren hostoak Arkara zeramatzan usoarena,
baizik eta uso bakan eta bakar baten tximeletarena,
guztia kiskaltzen duen hats horretatik,
batek badaki nola,
iheka doan tximeleta,
guztia eraisten duen zatikatze-bonbatik,
gorputz-atalak erauzitako gizonarengandik eta emakumearengandik,
galipot-usaina darion maitalearen gorputik,
Infernuaren sakonetik oihuka dabilen
lotsaizun gorri eta hutsetik
iheska doan tximeleta.

Gerraren aurkako hitzak izeneko ekimenean sortu zenetik parte hartu ohi dut, urtez urte eta liburuz liburu.  Nafarroako I. liburu azokaren abaroan Gaztelu plazan aurkeztu zen atzo  2018-2019 urteetan egindako ekitaldien testu bilduma non, besteak beste, Daniel Vidart uruguaiarraren olerki eder hau argitaratua agertzen den.