Martires de Ocaña kalea, Ocaña herrian, Toledo, Espainia. Goiz-goizetik Ocaña II espetxearen atarian Dabid Cebrian euskal preso politikoa noiz aterako zain egon gara. Luze itxaron behar izan dugu; izan ere, porra bat ere egin dugu, itxaronaldiaren eta beroaren aringarri, ea zein ordutan zehatz-mehatz askatuko zuten asmatu nahian. Nik ez dut porra irabazi, uste baino beranduago askatu baitute: 12ak hogei gutxitan. Baina atera denean, bihotza azkartu zaigu zain geunden guztioi. Ocañako espetxeko atarian besarkada bero bana jaso du lagun askatu berriak: Irrintzi isila. Une hunkigarria. goardia zibilen begiradapean, baina. Autoetara sartu eta Euskal Herrirako bidea hartu dugu. Han gelditu dira goardia zibilak, eguzkipean.
Autoz gentozelarik, kilometro batzuk egin eta gero, begirada bat eman diot eskumuturreko nire erlojuari. Orratzek 12ak hogei gutxietan geldituak ziren, ez aurrera ez atzera. Erlojuari konpetxo batzuk emanda, berriz hasi da segundoen orratza mugitzen... Antza, erlojuaren orratzek laguna espetxetik atera zeneko une hunkigarri hori betiko gorde nahi zuten nire gomuten zakuan.
Etxera heltzerakoan bertan zeuden Benemaritaren beste kide asko, Berriozarko Eguzki Plaza zeharo hartuta. Berriz ere goardia zibilen begiradapean. Alferrik, baina. Beste leku batean jaso du preso ohiak -gaudanik preso ohiak- ongietorria. Beste une hunkigarri bat, gure gomuten zakuan ederki gordeko duguna. Ongi etorri, Dabid. Eta erlojuaren orratzak aurrera doaz.
Posts
No comments:
Post a Comment