Amorantearen argazkia

Honekin ematen ditut gauaren oren luzeak. Itxuraz ez da oso erakargarria, baina zin dagit ase ezina dela, eta azken tanta xurgatu arte ez didala bakerik ematen, batez ere gaueroko lehen hustuketan.

Gauero-gauero nauka harrapatuta, ia-ia bederatzi oren luzez, eta bost aldiz esnatzen nau; hilabete elkarrekin daramagun arren, ez dut lortzen bere erritmora egokitzen, estu-estu loturik nauka eta.

Diotenez, zientifikoki frogatuta omen dago, egoera berrietara egokitzeko 21 egun behar omen du gizakiak... Bada, nik muga hori gaindituta ere, ez naiz laketu, eta gainera, ez dakit nahi dudan...

Amerikarra da berez, eta Baxter du bere grazia, nik Bazterretxe deitzea nahiago dudan arren, etxeko bazter batean egoten baita gau eta egun; izena ere, jarri diot, Betty, beti-beti hor nire zain egoten baita.

Umorez saiatzen naiz hartzen gauero-gauero dialisi-makinari lotuta egon behar hau, eta amorantea deitzen diot, batere maite ez dudan arren, eta amore eman nahi ez dudalako... Hauxe duzue, biluz-biluzik, nire amorantearen argazkia...