Gau txuriak - Paul Austerren poema bat

Inor ez hemen,
eta gorpuak
dio: esaten dena esaten dela
ez da esatekoa. Baina inor ez
da gorpu bat ere,
eta gorpuak esaten duena
inork ez du entzuten
zuk izan ezik.

Elurtea
eta gaua. Berriz ere
hilketa bat

zuhaitzen artean. Idazluma
mugitzen da
lurrean zehar eta ez daki
zer gertatuko den, eta idazluma hartzen duen
eskua
desagertu egin da.

Halere, idazten du.
Hauxe idazten du:
hasieran,
zuhaitzen artean, gorpu bat dator

gauaren erditik. Hauxe
idazten du:
gorpuaren txuritasuna
lurraren kolorea da. Lurra da,
eta
lurrak idazten du: dena
isiltasunaren kolorea da.

Ez nago
jadanik hemen. Nik ez dut inoiz esan
zuk esaten duzuna
Nik esan dut. Eta jadanik, gorpua
leku bat da
non ez den ezer hiltzen. Eta gauero,
zuhaitzen isiltasunetik

zuk badakizu
nire ahotsa
datorrela oinez zuregana. 

White Nights, Wall Writing bildumakoa, (1971-1975)