Josep Borrell-en arrain ustela

Aziza Mrabih

Aziza gazteak tea prestatu du, te apartsua, aparrik ezean ez baita benetako tea.

Lehen tea, garratza, basamortuaren garraztasunaren adierazgarri, haizearen zaporea duena. 

Bigarren tea, xamurra, oso xamurra, aiton-amonen laztanen pare, amek egindako ogiaren zaporea duena.

 
Hirugarren tea gozoa, oso gozoa, gure Lurra bezain gozoa, Mendebaldeko Sahararen zaporea duena. 

Laugarren teak esperantzaren zaporea du, sahararrak Mendebaldeko Saharara noizbait itzuliko diren itxaropenaren zaporea, Lotsaren Harresia gaindituta familiak berriz bat egiteko, atzerrian errefuxiatu emandako urteetako oroitzapenak bizkarrean hartuta. 

Topa dagigun jadanik ez daudenak gogoan, topa dagigun zure izenean eta denon gizenean, eta topa egin dezagun Sahara askearen alde!

Azizak erretilua pixka bat garbitu, eta beste lau te prestatzera doa, apartsuak, oso apartsuak, zeren eta aparrik ezean ez baita benetako tea: garratza, xamurra, gozoa... eta beti-beti, esperantzaz beteak.

Josep Borrell ministroak “atentatu-arrisku berehalakoa” zela-eta Saharara ez joateko deia egin zuen, Marokoko atzerri-ministroarekin batzartu eta gero. Marokoko ministroaren amua irentsi eta ustezko atentatu-arriskuaren arrain ustela zabaldu zuen Borrellek. Atentatuak aste horretan bertan izan ziren, bai, baina Londresen eta Amsterdamen, eta Josep Borrell ministroa ez zen azaldu adierazteko ez zela komeni joatea Erresuma Batura edo Herbereetara. 

Aste horretan bertan Euskal Herritik Saharara joan zirenak itzuli egin dira jada, ongi eta onik, besteak beste, Berriozarko okina. Gaur goizean esan dit, hirugarren aldia dela Saharara joan dela, eta gero eta gusturago joaten dela. Josep Borrell ministroaren arrain ustelaz oroitu naiz.