Anaia aberatsa zenaren testamentua entzutera bildu ziren lau anaiak harmonia ederrean. Idazkia jaso zuten denek ala denek, zuriaren gainean beltz, ez punturik, ez komarik, eta nork bere kasa irakurtzeko eskubidea baliatuz, hona hemen bakoitzaren bertsioa:
Anaia zaharrak:
Ene ondasun guztiak utzi nahi dizkiot anaia zaharrari; ez nire anaia bikiari, ezer ez anaia frantziskotarrari, sekula ez kitatu zorrak anaia gazteenarekin; horixe da nire azken nahia.
Anaia bikiak:
Ene ondasun guztiak utzi nahi dizkiot: anaia zaharrari ez, nire anaia bikiari; ezer ez anaia frantziskotarrari, sekula ez kitatu zorrak anaia gazteenarekin; horixe da nire azken nahia.
Ene ondasun guztiak utzi nahi dizkiot: anaia zaharrari ez, nire anaia bikiari ezer ez, anaia frantziskotarrari; sekula ez kitatu zorrak anaia gazteenarekin; horixe da nire azken nahia.
Anaia gazteenak:
Ene ondasun guztiak utzi nahi dizkiot: anaia zaharrari ez, nire anaia bikiari ezer ez, anaia frantziskotarrari sekula ez; kitatu zorrak anaia gazteenarekin; horixe da nire azken nahia.
Harrezkero, elkarri ez diote hitzik egiten, eta auzibide korapilatsu eta bihurrietan barrena murgildurik bizi dira anaia maiteak.
Posts
No comments:
Post a Comment