Dedagun sagardroga

Bedeinkatua izan dedilla

Sagardoaren graziya

Bai ere ta kupira gabe

Eraten duen guztiya

Erari onek gizon askori

Ematen dio biziya

Au edan gabe egotia da

Neretzat penitentziya

XIX. mendearen bukaeran sortutako bertso anonimo hauek ez dute graziarik galdu. Sagardoaren txinparta daramate barruan. Aurtengo jaietan, beraz, badakizue zer edango dudan nik...

Baina nola deituko beharko genioke edari txinpartadun horri: sagardoa ala sagardroga? Ikusita jendeak nola edaten duen... Eta ez naiz nitaz ari, jakina, gehiegikeria horiek beti jendeak egiten

baititu... Baina jaiak izanik, edan dezagun ausarki eta asma dezagun sagardroga eta dedagun. Dedagun? Bai, dedagun “edan dezagun” aditza baina era trinko asmatu berrian. “Jaietan sagardroga dedagun” agian ez da politikoki polita, baina zer ospatua badugunez, dedagun, dedagun!