2010-07-29
Erlojuaren orratzak gelditu egin zirenekoa
Martires de Ocaña kalea, Ocaña herrian, Toledo, Espainia. Goiz-goizetik Ocaña II espetxearen atarian Dabid Cebrian euskal preso politikoa noiz aterako zain egon gara. Luze itxaron behar izan dugu; izan ere, porra bat ere egin dugu, itxaronaldiaren eta beroaren aringarri, ea zein ordutan zehatz-mehatz askatuko zuten asmatu nahian. Nik ez dut porra irabazi, uste baino beranduago askatu baitute: 12ak hogei gutxitan. Baina atera denean, bihotza azkartu zaigu zain geunden guztioi. Ocañako espetxeko atarian besarkada bero bana jaso du lagun askatu berriak: Irrintzi isila. Une hunkigarria. goardia zibilen begiradapean, baina. Autoetara sartu eta Euskal Herrirako bidea hartu dugu. Han gelditu dira goardia zibilak, eguzkipean.
Autoz gentozelarik, kilometro batzuk egin eta gero, begirada bat eman diot eskumuturreko nire erlojuari. Orratzek 12ak hogei gutxietan geldituak ziren, ez aurrera ez atzera. Erlojuari konpetxo batzuk emanda, berriz hasi da segundoen orratza mugitzen... Antza, erlojuaren orratzek laguna espetxetik atera zeneko une hunkigarri hori betiko gorde nahi zuten nire gomuten zakuan.
Etxera heltzerakoan bertan zeuden Benemaritaren beste kide asko, Berriozarko Eguzki Plaza zeharo hartuta. Berriz ere goardia zibilen begiradapean. Alferrik, baina. Beste leku batean jaso du preso ohiak -gaudanik preso ohiak- ongietorria. Beste une hunkigarri bat, gure gomuten zakuan ederki gordeko duguna. Ongi etorri, Dabid. Eta erlojuaren orratzak aurrera doaz.
2010-07-27
Kataluniako umorea
Hurrengo famili bazkari aspergarrian agian bideo hau jarriko dut, katalanen umore bereziaren adierazgarri.
2010-07-06
Barrikadek kaleak itxi, baina bideak zabaldu egiten dituzte
Aspaldi handian, artean gazte, berde eta gorri nintzelarik, Euskadiko Gaztedi Gorriaren gogaidea nintzen, EMKren gazteriarena. Aitor dezadan Iruñeko Bigarren Zabalgunean bizi nintzenez, zona nacional-ean alegia, eta trapuketari baten semea izanik, erakargarriagoa zitzaidala bandera gorria-gorria, gorri-hori-gorria baino, baina baita erakargarriagoa txuri-gorri-berdea baino.
Aspaldi handi hartan, artean gazte eta Iraultza taldea indarrean zebilen eta ausaz egokitu zitzaidan, Orreaga etorbidean, Iruñearen erdi-erdian, alderdiaren beso armatuko kide Carlos Gallardo-ren gorpua ikustea, zeraman lehergailuak zartatua, Iberdrolaren bulego baten kontrako ekintza bat burutzera zihoala.
Aspaldi, artean gazte eta ikasle nintzela, Euskadiko Gaztedi Gorria taldea Kemen bihurtu zen eta bere aldizkariaren azpitituluak, oker ez banaiz, harro agertzen zuen honako lelo hau: Barrikadek kaleak itxi, baina bideak zabaldu egiten dituzte.
Urteak joan urteak etorri, Nafarroan EMK-k eta LKI-k bat egin zuten Batzarre sortzeko: badakizu, “Desde el escaño también de hace daño” eta nola edo hala eutsi behar zitzaion parlamentuko aulkiari, nahiz eta hauteskundeen zirkuan gero eta zailagoa izan aulkiei eustea.
Hauek guztiak galdera erretorikoak dira, inondik ere bilatzen ez dutenak protagonista horien erantzunik: prentsan irakurri ditugu dagoeneko. Ezen zinez harrigarria da, horren gutxi izanik, ze gaitasuna duten agertzeko prentsa jakin batean. Duela gutxi Juan Kruz Lakasta kazetariaren zutabetxo baten kontura agertu ziren bezala. Nago, sanferminotan ere -aldez edo moldez- aterako direla edozein aitzakiaren kontura berriz ere biktimarena egiteko.
Idatziz, Batzarreko buruzagi gazte horiek adierazi dute UGTren eta CC OOen iraileko deialdian orduan bai eginen dutela greba adierazita: uste izatekoa da Batzarreren jarrera ofiziala izan dela, baina ez dut uste NABAI osatzen duten guztiek kontu bera erabaki dutenik. Badirudi NABAItik egotziak izatea ari direla bilatzen... Ez ahaztu ESK-CUIS sindikatuan gertatu berri den zatiketa, non batzuk CC OO eta UGTra hurbiltzearen alde ari ziren eta azkenik Solidari sortu duten...
Urteak joan, urteak etorri eta denborak ematen duen perspektibarekin, hemendik urte batzuetara, zaila al da irudikatzea Batzarreko batzuk PSOEren Casa Común de la Izquierda delakoan?
Endekatze prozesu orok badu arazo hori: nehoiz ez da jakiten noraino hel daitekeen atzeranzko garapena. Lenin-ek esaten zuen lagun bat komunista den ala ez jakiteko, eskuei begiratu behar zaiola, egiten duenari alegia, eta ez esaten duenari. Eta ez ahaztu sozialdemokrazia izan da lan erreforma basati honen kudeatzailea. Barrikadek kaleak itxi, baina bideak zabaldu egiten dituzte.
2010-07-05
Kafearen zapore garratza
Lehengo egunean Garmendin izan gara, Garbiñe Arrieta zenaren baserrian. Garbiñeren errautsak, Uruguatik ekarriak, ondo-ondoak genituen, kutxa itxi batean. Kafea eskaini digute haren ahizpek, amultsuki: “Arrietarrak oso kafezaleak gara” adierazi du Garbiñeren ahizpetako batek, Amasako euskara gozoan. Garbiñeren iloba batek kafea ekarri eta zerbitzatu digu. Kafe hutsa gehienok, baten batek kafe-esnea. "Azukrerik?" "Bai, bat." Kafea ausarki bota didate, basokada eder bat kafe beltza. Kafearen lehen zurrupadarekin atsekabean elkarrekin izatea zeinen ona den sentitu dut, eta familiakoa ez naizen arren, ez naiz arrotz sentitu.. Kafearen zapore gogorrak nire aho-sapaian urteak sentitu gabe neraman zaporea berpiztu du, nire haurtzaroko garai lauso batera eraman nauen zaporea. Kafea bukatu eta Amasako elizara joan gara, xirimiria lagun, uztailaren hasierako arratsalde honetan. Garbiñeri agur esan diogu ahoa ireki gabe. Hitzen ordez malko garratzak mintzo dira.
Iluntzean, etxerako bidean, autoan izan ditugu mintzagai: Urlia agertu dela, Sendia ere agertu dela, baina Berendia ez dela agertu... Mintzagai izan dugu hileta elizkizuna, Garbiñerekin azkenekoz izan ginenean, Xalbadorren bertsoak aritu baikinen kantuan eta Billabonako soinu-jotzaileak melodia hori bera jotzean gogora ekarri digulako Garbiñerekin bazkaldu genuen egun hura. Eta, orobat, kafea izan dugu mintzagai. “Beltza zen, zaporetsua, txikoria zuelako; baina ongi prestatuta, neurri-neurrian...” argitu zidan lagunak. Eta neure buruari galdetzen diot non eta noiz izanen dut horrelako kafe zoragarri bat dastatzeko aukera berriz ere, jakinda ere, segur aski, berriz ere Garbiñe Arrieta zenarekin oroituko naizela.