Oraindik
Nafarroako gobernuburu den Barcina andereak harrera egin berri die
ume sahararrrei sanferminen atarian. Ume
sahararrek bi hilabete ematen dute gure etxeetan, Oporraldia
Bakean
programa arrakastatsuari esker, eta bertan zaindu, artatu, babestu,
elikatu, sendatu eta, batez ere, maitatu egiten ditugu. Eta egia da
ume horiek askoz gehiago ematen digutela ordainetan: neurri gabeko
maitasuna, begirunea eta, batez ere, herri txiki baina duin baten
berri; neska-mutiko horiek Saharako enbaxadorerik onenak dira.
Barcina
andreari, bere irudia hobetzeko premian eta beste irudi
arrakastatsurik ezean, agenda ad
hoc prestatu
omen diote, eta ume sahararrak baliatu ditu argazki bat lortzeko.
Izan ere, ez zen beharrezkoa, Nafarroako Parlamentuak jadanik harrera
ofiziala egin dielako aste honetan; antza, Barcinari berdin izan zaio
Nafarroaren ordezkarien gainetik pasatzea argazki itxuroso bat
lortzeko. Iruñeko alkate Enrique Mayak berak zinegotziekin batera
hartu ditu ume sahararrak aste berean, eta ez bakarrik, kameren
aurrean esklusiban ateratzeko, Alli kontseilari fidelarekin batera.
Ume
sahararrak hartzen ditugun guraso askok ez dugu parte hartu
Barcinaren harrera horretan. Nafarroako Gobernuko prentsa-oharrak
zioen “veintena”, baina argazkiari erreparatuta, dozenatik
hurbilago dago ume kopurua hogeitik baino. Nolanahi, ekitaldi
horretan parte ez hartzeko arrazoiak agerian uztea beharrezkoa
iruditzen zaigu. Izatez, Sahararrek pairatzen duten egoera latza ez
du urakan, ez lurrikada, ez itsasikara, ez lehorte batek sortu.
Espainiako
Erresumaren erantzukizun moral, potitiko eta juridikoa agerikoa da
gertaera historikoen argitan.
Izen-abizenak dituzten politikari jakin batzuek sortutako
injustiziazko kinka batean bizi baitira ume sahararrak hamar
hilabetez urtean. Eta injuztizia hori arintzeko guztiz txalogarria da
Oporraldia
Bakean
izeneko programa, baina badakigu, jakin, Saharak justizia eta
askatasuna behar dituela erdietsi, urterik urte luzatzen ari den
egoera larria konponduko bada.
Horregatik ez da zilegia
erabiltzea ume saharar horiek haren helburu pertsonal eta
propagandistikoetarako. Urtetik urtera diru-laguntzak urritzen dituen
bitartean, ez da bidezkoa ume sahararrak hartzea sasi-gurasokeriaz
betetako ekitaldi anpurus batean, biharamunean “argazki on bat
lortzea” beste xederik izan ez duen ekitaldi batean. Barcinaren
agintaldia agorturik dagoen honetan, presidente andereak prentsan
adeitsu eta irribarretsu agertu nahi du, eta horretarako erabiltzen
ditu ume sahararrak; guraso asko ez gaude prest Barcinaren konpartsa
osatzeko.
Antza, Espainiak Nafarroan duen
ordezkari Alba andereak ere ume sahararrekin argazkia egin nahi du;
ordezkaritza hori bera ume sahararrak ekartzeko trabak eta izapideak,
erraztu ordez, urtetik urtera biderkatzen dituelarik... Bada, ez
kontatu gurekin beste argazki horretarako.
Sahararrek duten erabakitzeko
eskubidea aldarrikatzen den gisa berean, hemen ere erabakitzeko
eskubidea aldarrikatzeko Gure Esku ekimenaren giza kale erraldoi
arrakastatsua egin zen, Durango eta Iruñea lotu zituena. Horren
haritik Barcina presidenteari otu zitzaion esatea herritarren ekimen
hori ez zela espontaneoa izan eta ume txikiak erabili zirela. Zozoak
beleari...
Barcinak, hitzez hitz, adierazi
du “su deseo de que se alcance cuanto antes una solución
definitiva que garantice un futuro mejor del pueblo saharaui”
Baina, praktikan, zer egin, egiten eta eginen du goi agintari honek
Saharararen alde, argazkian agertzeaz gain? Presidente batek badu
zereginik Mendebaldeko Sahararako Konponketa-Plana sustatzen,
Saharako herriak hainbeste urtez pairatutako sufrimendua bukatuko
bada, erreferendum argi, garbi eta demokratiko bat behingoz egin
dadin, Saharako Herriak bere geroa erabakitzeko duen eskubidea
bermatuko duena.
Harro
gaude ume sahararrekin, pozik gaude geure etxeetan hartzeaz, baina
gustatuko litzaiguke ume hauek geure etxeetan hartu behar ez izatea,
egunen batean Oporraldia
Bakean programa
beharrezkoa ez izatea alegia; horrek esan nahiko luke sahararrak
euren lurrera, Mendebaldeko Saharara, itzuli ahal izan direla,
Argeliako basamortu gorrienean, hamadan,
dauden Tinduf-eko errefuxiatu kanpamentuak betiko utzita. “Oporraldia
Mendebaldeko Sahara librean” bidaia antolatuko genuke gustura, eta
gu joanen ginateke bisitan hara sahararrek prestatzen duten tea
nana-rekin,
mendafinarekin, berriz dastatzera, Sahara askean...