Erdi lo edo erdi esna nentorren autoan, atzealdeko eserlekuan etzanda, Marea-ren “Ya lo dijo el Camarón” leloa belarrietan eta ezpainetan. Suntsipen handiko arma da garagardroga, baiki. Loaldi labur urduriak eta bihurgunetan burukadak. Loaldian murgildu behar nintzela zirudien unean, Kutxi-ren ahots lakarrak esnatzen ninduen: “Hay que joderse” oihukatu zidan estoldetako poetak bozgorailuetatik, izenburua gogoratzerik ez dudan beste kanta baten hasieran.
Udan, gauak oso luuuuuzeak izaten dira eta garagardrogak bihotzerrea eman zidan. Zorionez, eguna argitzear ikusi nuen Decathlon iragarki urdin handia, X herriko festetatik bueltan. Lagun errukitsu batek errotondan utzi ninduen eta ni, total eginda, etxerako bide malkartsua hartu nuen. Egunak argitu zuen, eta iruditu zitzaidan errepideak eta etxesailek eta Ezkaba mendiak berak hartzen zituela koloreak. Orduan ikusi nuen, Auzalor kaleko berdegunean gorri, itzalgailu bat. Estoldetako poetak azken diskoan salatzen du espaloiak zorriz beteta daudela, baina hori itzalgailu bat zen.
Itzalgailu gorria, garbi-gargia, erabili gabea, zuhaitz baten ondoan, sute on bat noiz helduko zain, geldi-geldi, desafiatzaile... Berriozarko festetarako gordetzea pentsatu nuen; bizkarrean hartu eta etxera ekartzeko zorian egon nintzen... baina ez, han gelditu zen zut, gorri-gorri, probokatzaile.
Posts
