Gure esku dago; ni ere banoa

Azken garaiotan egin den gizarte ekimenaren garrantzitsuenetariko izanik, ezinbesteko hitzordua da niretzat ekainaren 8ko giza katea. Giza katea izanik ere, kateak ateak irekiko ditu, erabakitzeko eskubidearen inguruko eztabaidaren ateak.  Hortaz eta beraz, paradoxikoa bada ere, euskal jendeak kateak baliatuko ditu loturik gauzkaten beste kate horiek hausteko. Ni ere banoa. 118. kilometroan izanen naiz... eta zu(ek)?

Odola gorria ez delarik

Dublin, Pearse karrikako Widow Scallan’s ostatua, gaueko hamaikak laurden gutxi. Inguruan, Irlandako Poliziaren Adar Bereziaren auto kamuflatu bat, Special Branch gorrotagarriaren markarik gabeko auto bat, aparkaturik. Autotik inor ez zen jaitsi, baina beste batzuk gerturatu ziren, Ulster Volunteer Force talde unionistaren kideak; horietako batek eskuko boltsa bat darama, barruan lehergailu bat duena.

Pearse karrikan, zaintza lanetan, Martin Doco Doherty irlandarra, 36 urteko dublindarra. “No witness” idatzi zuen gerora polizia batek txostenean, “lekukorik ez” alegia, baina geraterak nola joan ziren jakinik, erraza da asmatzea Martin Doherty-k, susmo txarra hartuta, aurre egin ziela eta talde unionistako kideek tiro eman ziotela bihotzean, baita lurrean zetzalarik ere. Gero, beste bala andana bat bota zuten ostatuaren atearen kontra, eta atearen beste aldean zegoen beste irlandar batek, Paddy Burke-k, tiro bat jaso eta zaurituta gelditu zen. Nolanahi, erasotzaileek ezin izan zuten ekintza burutu, ezin izan zuten lehergailua nahi zuten lekuan, eta ihesari eman behar izan zioten.

Irlandako Poliziak, Garda delakoak, ez zuen atxiloketarik egin. Bertaratu zenerako, hiltzaileak aspaldi joanak ziren. Polizien aldetik, zirtoak, sarkasmoak eta irri txikiak.

Handik gutxira, Irlandako poliziaburu Brian O’Higgins-ek hauxe adierazi zuen: “Atentatu hori aurreikusi bezala atera izan balitz, sarraskia izanen zen, une horretan ostatua jendez gainezka zegoen-eta”

Martin Doherty zenaren gorpua Dublin-go Glasnevin hilerrian datza. Gaur errepublikazale anitz eta anitz bilduta egonen dira han, gaur betetzen baitira hogei urte Martin Doco Doherty hil zutela.

Ipar Irlandako Polizak, PSNI delakoak, lan handia hartu zuen hil honen hasieran Gerry Adams buruzagi errepublikarra galdekatzen eta atxilotzen, Europako Hauteskundeen zurrunbilo mediatikoan Sinn Fein-eko burua kakaztu nahian, duela berrogei urte gertatutako beste hilketa baten inguruan... Antza, Martin Doco Doherty-ren odola ez omen zen gorria.

Martin Doco Doherty   

Zerekin egiten dute amets ordulariek?

Hatsaren Eguna Berriozarren, urterik urte egiten den emanaldi poetikoa, indartzen ari da. Hatsa-ren V. Eguna egin berri dugu iragan ortzegunean, Berriozarko Kulturgunean. Aurten, Auxtin Zamorak atondutako ikusentzunezkoa  izan dugu berrikuntza nagusia, eta hasierako  urduritasun-uneak aginditurik, oso saio ederra eta  biribila suertatu zen. Urtero parte hartzen dugunontzat beti berdin baina beti ezberdin suertatzen den biltzar poetiko ttipi hau ari da, ari denez, finkatzen. Urtero, gainera, The Happy Few talde hori baten bat gehiago lotzen zaio; biziki eskertzekoa da Gipuzkoatik eta Lapurditik hurbildu ziren olerkarien prestutasun eta sostengua.

Hona hemen emanaldi horretako lagin ttipi bat, Zerekin egiten dute amets ordulariek? 

Ibilitako arrastoari bide bera darraiolarik.
Segundoari segundo, minutuari minutu
Iragana errepikatzera kondenatua izaki
ildotik zipitzik ere aldendu gaberik.
Ordubete bukatu orduko
orduari ekiteko orduan.
Zerekin egiten dute amets, orduan, ordulariek?

Zutik: Josetxo Azkona, Berriozarko auzapez Xabi Lasa, Josemari Sestorain, Carmen Valois, Maite Ramos, Auxtin Zamora, Mikel Ortigosa, Panpi Mailharin, Jose Mari Zendoia

Belauniko: Pello Uharte Orotz, Josu Jimenez Maia, Juankar Lopez-Mugartza eta Mikel Taberna Irazoki

Paper zaharren artean aztarrika

Paper zaharren artean aztarrika duela hamar urteko bilera baten akta bat aurkitu dut. Hezkuntza administrazioan egiten nuen lan garai hartan, eta bilera horretan, zerbitzuburu batez gain, atalburu bat, bi bulegoburu eta bi teknikari ginen. Garrantzi handiko bilera horren akta —nola ez— teknikarietako bati jasotzea egokitu zitzaion: niri, alegia.

2004an ginen, eta Egitasmo europarrak izenburupeko bileraren aktaren aztergaiak munta handikoak ziren: Irakasleen trebakuntzaz, Informazio eta Komunikazio Teknologiak, Bizitza osoan zeharreko ikaskuntza long life learning eta, batez ere, Anders Hingel-ek, Europar Batasuneko Hezkuntza komisarioak emandako txosten mamitsu baten berri: Txostenaren izenburua, ezin argigarriagoa: Europar Batasunaren helburuak 2010ari begira.

Hona hemen duela hamar urte ezarritako helburu estrategikoa (zilegi bekit hitz estrategiko hori baliatzea, bestela, nagusia esanda ematen du ez dela hain estrategikoa)

"Europako Hezkuntza sistemen eraginkortasuna eta kalitatea hobetzea."

Helburu estrategiko hori xehatzeko orduan, hiru nagusi aipatzen ziren

• Irakasleak eta irakasleen trebakuntza hobetzea
• Informazio eta Komunikazio Teknologiak eskura jartzea
• Hizkuntzen Europako Erreferentzia Markoa eta porfolioa. Azken honetaz, ezartzen zen helburu gisa Europako ikasle guztiek nork bere portfolioa 2010erako helburu zela.

2014an gaude, eta xede arranditsu horiek, jakina, ez dira erdietsi. Areago, Europako Hizkuntzen Porfolioaz inor gutxi oroitzen da. Porfolioa zertan zetzan, zertarako zen eta nola erabili ikasteko ikastaro horien guztien karpetak etxean dauzkat pilaturik. Kasu gehien-gehienetan, tamalez, portfolioa ur errea da.

Zenbat lan ordu, zenbat ahalegin, zenbat paper ez genuen erre inora eraman ez gaituen tren hori bultzatzen?

“Goitik” etortzen zaizkigun hitz handiko eta xede handiagoko egitasmo horien mende bizi gara irakasleok; bat-batean etortzen diren ekaitz horiek kezkatu eta durduzaturik uzten gaituzte, trumoi ozen eta oinaztargi azkarrak itsuturik. Hezkuntza politikaz arduratzen diren horiek, batzuek ume bat eskolan inoiz ikusi ez duten horiek den-dena irakasleok egiteko agintzen digute, eta epeak ezartzen dizkigute. Gero, agian, politikari horiek joaten dira eta beste batzuk datoz, eta denek nahi dute euren inpronta utzi.

Oroitzen al zara Markotegi eta Arellanoren garaiez? Ziur baietz. Baina, nor oroitzen da orain Jesús Laguna kontseilari zenaz? Eta Luis Campoy kontseilari tuterarraz? Gero, Perez Nievas etorri zen, baina dimisioa eman zioten duela urte gutxi, CDNren izarra betiko itzaltzearren, UPN-k eginiko jokaldi politikoaren ondorioz. Orduan Miguel Sanzek esan zion Alberto Catalani Hezkuntza kontseilaritza ere hartzeko. Azken bi urteotan Alberto Catalan esanekoa izan da hezkuntza kontseilaria, UPNren zuzendaritzako kidea izateaz gain eta Gobernuaren eleduna ere izanik. Eta oraingoa, Iribas, “LOMCE a la navarra” aplikatu nahi duena, murrizketaren maisua...

Ez, Iribasek ez du dimisoa emango, denok aldez edo moldez eskatuta ere, ez da bere kasa joanen; urtebete barru eginen diren hauteskundeetan Iribas eta enparauak botatzekoa aukera dugu, eta orduan beste kontseilari-ohien zerrendan izen bat baino ez da izanen... Baina horretarako, irakaskuntzan ibiltzen garenok urtebete jasan beharrean, Iribasi aurre egin behar diogu bene-benetan bere azken urtea izan dadin kontseilari. A! Eta besoak gurutzaturik gelditzen bagara, ez etorri gero koplekin!

Udaberriko oporraldiaren atarian

Udaberriko oporraldiaren aterian gaude. Udaberriko oporraldia ez da udakoa bezain luzea, baina biziki eskertzen da. Udaberriko oporraldia, bai; ez Aste Santukoa. Umeei udaberriko oporraldian gaudela esan beharko genieke, izen erlijiosoa duen “Aste Santua” bazter utzirik. Ez ginateke lehenak izanen. Adibidez, ozeanoz bestaldean, Uruguain, “Turismoaren Astea” deritzo oporraldi honi.

Eliza katolikoak, oraindik orain eta oraindik ere, botere handia duen instituzio bat da, hamarkadaz hamarkada eta urtez urte boterea higatuz joan zaion arren. Haren eragina handia da oso gaurko gure gizartean, nahiz eta fededunen kopurua murriztuz joan, nahiz eta sinesdunek beraiek ez bete Elizaren beraren agindu moralak, nahiz eta elizak ia-ia beti hutsik egon.

Eliza Katolikoak fededunenegan eragina izatea normala da, norberak aukeratzen baitu bere taldea edo bere elkartea... eta norberak ordaintzen du. Arazoa da denon zergekin elikatzen dela Eliza Katolikoa, eta ez soilik fededunen diruarekin, denon diruarekin baizik, ateo izan, agnostiko izan, musulmandar izan ala budista izan.

Eta burura datorkit esaldi biribil bat, Lourdes Goicoechearen auziaren kontura aditu nuena: “Ogasuna denok gara, Opus Dei izan ezik”