Oscar Wilde eta biok

“Ofizio ederra da gero idazlearena. Ederregoa, ordea, irakurlearena”. Oscar Wilde-ren Lord Arthur Savile-en krimena liburutxoan agertzen den aipu gogoangarria, Felipe Juaristik eginiko itzulpen ederrean emana

Oscar Wilde-k itzal handia lortu, batez ere, horrelakoak idazten: epigrama deritze, ziri bertsoak, short witty sayings, txantxa ukituzko idazki labur biribilak.

Ingelesa irakasle izateko estudiante-tunante garaian, bat baino gehiago ikasi nuen, buruz ikasi ere:

I never travel without my diary. One should always have something to read in the train.

Bidaietan beti eraman ohi dut nire egunerokoa, trenean noalarik komeni baita irakurtzeko zerbait interesgarria izatea.

There is only one thing worse than being talked about, and that is not being talked about.

Jendeak zutaz gaizki esanak ibiltzea baino okerragoa da jendeak zutaz deus ere ez esatea.

Bi horiek ditut gogoan, bi-biak, Oscar Wilde-ren narzismoaren paradigma.

Eta baita hirugarren epigrama bat ere:

I can resist everything except temptation.

“Tentaldiari uko egiteko modurik erosoena, bertan erortzea da” X. Hiriartek emandako itzulpenean.

Hori horrela, eta bizi osoa biziosoa izanik, biltegira joan naiz eta eskailerapeko ardoa hartu dut: Garesko ardo beltz ondua, Gran Reserva bat 1999. urtekoa, iragan den mendekoa, nire alaba artean jaio gabea zelarik sortutako ardo on-ona, lagun min batek emadako opari ederra. Gaur zabalduko dut, lagun horren, eta hau irakurtzen ari zareten guztion izenean... eta nire gizenean. Eta bazkal ostean, Bacoren magalean, Oscar Wilde-ren Lord Arthur Savile-en krimena liburua berriz irakurtzeko aprobetxatuko dut. Izan ere, asko ikasten da liburua irakurtzen, baita liburuak berrirakurtzen ere.